Ten przepis na pigwę do herbaty, ciasta dostałam od Joli.

• 2kg pigwy
• 1,5 kg cukru

Pigwę umyć, wydrążyć gniazda i pokroić lub poszatkować na cienkie plasterki. Zasypać w dużym słoju na 3 dni. Jak puści sok przełożyć do małych słoików. Pasteryzować 10 minut. Trzymać w zaciemnionym miejscu, a po otwarciu w lodówce.

Pigwa i pigwowiec. Czy to ta sama roślina? artykuł ze strony: https://muratordom.pl/ogrod/rosliny/pigwa-i-pigwowiec-czy-ta-sama-roslina-aa-SHtr-MZNG-BndZ.html

Pigwa i pigwowiec mają podobne nazwy, ale to nie jest ta sama roślina. Pigwa to biało kwitnące nieduże drzewo, pigwowiec zaś to krzew obsypany najczęściej czerwonymi kwiatami.

Pigwa pospolita (Cydonia oblonga). Według niektórych legend to owoc pigwy skusił Ewę. Starożytni Grecy i Rzymianie poświęcili go Afrodycie i Wenus. Pochodzi z Azji, ale dobrze rośnie też w Europie. Ma pokrój krzewu lub drzewa i wysokość nawet 8 m (u nas osiąga zwykle 2-3 m). Jej szerokoeliptyczne liście na wierzchu są ciemnozielone, od spodu szaro omszone. Kwitnie późną wiosną, w końcu maja lub na początku czerwca. Kwiaty mają średnicę około 5 cm, są jasnoróżowe lub białe. Większość jej odmian nie zapyla się własnym pyłkiem, trzeba więc sadzić dwie odmiany kwitnące jednocześnie.
Owoce o kształcie jabłka lub gruszki początkowo są omszone, później pokryte woskowym nalotem. Dojrzewają w październiku. U niektórych odmian mają masę nawet 1 kg. Po zerwaniu powinny kilka dni, a nawet tygodni poleżeć w domu. Zmieniają wówczas barwę z zielonej na żółtą i wydzielają przyjemny aromat. W naszym klimacie pigwa może przemarzać, nie nadaje się więc do uprawy w sadach, ale dobrze rośnie w przydomowym ogrodzie, w ciepłym osłoniętym miejscu. Potrzebuje gleby żyznej i próchnicznej, o lekko kwaśnym odczynie, zasobnej w wodę (ma płytki system korzeniowy).

Pigwowiec (Chaenomeles). Uprawiane są trzy jego gatunki:

• pigwowiec japoński (Chaenomeles japonica),
• pigwowiec okazały (Chaenomeles speciosa),
• pigwowiec pośredni (Chaenomeles x superba).

Są to krzewy ozdobne i użytkowe, wysokości od 1 do 2 m. Ozdobne są jego różnokolorowe kwiaty – czerwone, różowe lub pomarańczowe, pojawiające się w kwietniu-maju. Owoce o średnicy 2-5 cm są, podobnie jak u pigwy, aromatyczne, bogate w witaminę C i pektyny, niezdatne do spożywania na surowo, nadają się do przetworów. Pigwowce mają małe wymagania – dobrze rosną w przeciętnej glebie, w miejscach słonecznych lub półcienistych. Są odporne na suszę i mróz (w duże mrozy część pędów może przemarzać, ale po przycięciu krzew wypuszcza nowe). Jedynym koniecznym zabiegiem pielęgnacyjnym jest przycinanie. Pigwowce należy formować po kwitnieniu – usuwać pędy z miejsc zagęszczonych a także najstarsze, rozrośnięte gałęzie. Można rozmnażać je z nasion lub przez odkłady.

Właściwości owoców pigwy i owoców pigwowca

Owoce pigwy i pigwowca różnią się wyglądem, ale mają podobne właściwości. Oba nie nadają się do jedzenia tuż po zerwaniu, są bardzo twarde i wymagają przetworzenia. W przepisach zazwyczaj brak rozróżnienia między tymi gatunkami owoców, choć wiadomo, że te z pigwowca są mniejsze, ale bardziej aromatyczne. Jednych i drugich używa się do przygotowywania konfitur, nalewek, kompotów, dżemów, galaretek, ze względu na oryginalny smak i aromat oraz bogactwo witamin (mają wielokrotnie więcej witaminy C niż cytryna). Można je dodać do mięsa, kiszonej kapusty, ciasta. Mają też zastosowanie w lecznictwie – działają ochładzająco, kojąco, powlekająco i rozmiękczająco. Pomagają w stanach zapalnych jamy ustnej, gardła i żołądka, a zewnętrznie w gojeniu stanów zapalnych spojówek, odmrożeń, zajadów, hemoroidów. Surowcem leczniczym są także nasiona pigwy łagodzące dolegliwości żołądkowe.